«پارچه» و «بافت» هرچند به‌ظاهر مشابه به نظر می‌رسند، اما در دنیای پوشاک دو مفهوم متمایز هستند که نقش مهمی در کیفیت، راحتی و کاربرد لباس دارند. پارچه محصول نهایی از ترکیب الیاف است که برای دوخت لباس به‌کار می‌رود؛ مانند پارچه‌های نخی، کتانی، پشمی، ابریشمی یا پلی‌استر که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. در مقابل، بافت به روش درهم‌تنیدن نخ‌ها گفته می‌شود که ساختار پارچه را شکل می‌دهد و بر ظاهر، نرمی، کشسانی و عبورپذیری هوا تأثیر مستقیم دارد. برای مثال، بافت‌های تریکو (کشباف) معمولاً در تیشرت‌ها استفاده می‌شوند و خاصیت کشسانی و راحتی بالایی دارند، در حالی‌که بافت‌های تافته یا ساتن سطحی صاف و براق ایجاد می‌کنند و برای لباس‌های رسمی مناسب‌ترند. همچنین، بافت‌های توئیل (Twill) با خطوط مورب، پارچه‌هایی مقاوم و ضخیم مانند شلوار جین را می‌سازند.

ترکیب درست پارچه و نوع بافت باعث می‌شود لباس علاوه بر زیبایی، عملکردی مناسب هم داشته باشد؛ مثلاً یک تیشرت نخی با بافت تریکو فوق‌العاده خنک و راحت است، در حالی‌که یک پیراهن نخی با بافت تافته ظاهر رسمی‌تر و ایستایی بهتری خواهد داشت. توجه به این تفاوت‌ها هنگام خرید، انتخاب شما را هوشمندانه‌تر و نتیجه را رضایت‌بخش‌تر می‌کند.